کد مطلب:59748 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:249
امیرمؤ منان علی (علیه السلام) جانش را فدا كرد و آن را در راه خدا در راستای اطاعت از پروردگار جانبازی و سخاوتمندانه نثار پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نمود به خاطر آنكه به این وسیله وجود پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) از نیرنگ دشمنان ، نجات یابد و از گزند شوم آنان سالم بماند و به هدف كه دعوت به اسلام و برپایی و آشكار شدن دین بود برسد. علی (علیه السلام) (در این موقعیّت خطیر) در بستر پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) خوابیده ، و با روپوش آن حضرت ، خود را پوشاند، دشمنان ، خانه پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را محاصره كردند و به اتفاق رأی تصمیم بر قتل آن حضرت را گرفتند و در كمین او نشستند و در انتظار بسر بردند تا سپیده سحر بدمد و هوا روشن شود و آشكارا پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را بكشند، تا خونش پایمال گردد، از این رو كه وقتی بنی هاشم قاتلین را مشاهده كنند و از هر قوم و قبیله ای یك نفر از آنان را بنگرند، نتوانند به خاطر كشته شدن یك نفر، باتمام قبایل بجنگند و با همه در افتند و همین طرح مدبّرانه پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و فداكاری علی (علیه السلام) نقشه آنان را نقش بر آب می كرد و موجب نجات و بقای رسول خدا (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) می شد، تا بتواند اسلام را آشكارا تبلیغ كند و به راستی اگر امیر مؤ منان علی (علیه السلام) و خوابیدن او در بستر آن حضرت نبود، پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) نمی توانست تبلیغ رسالت كند و وظیفه نبوّت را ادا نماید و عمرش كفاف نمی كرد و دشمنان و كینه توزان بر او چیره می شدند. وقتی كه هواروشن شدومشركان به طرف بستر هجوم آوردند تا رسول خدا(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) را غافلگیر كرده و بكشند ناگهان علی (علیه السلام) از بستر سر برداشت و به آنان حمله كرد، وقتی كه او را شناختند، پراكنده شدند و از تصمیم خود منصرف گشتند و نیرنگشان در ترور پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) از هم پاشید و رشته های طرحشان از همدیگر گسسته شد و اندیشه هایشان بی نتیجه ماند و آرزوهایشان برباد رفت و تار و پودشان پاروپور شد. تدبیر پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و فداكاری علی (علیه السلام) موجب قوام نظام اسلام و واژگونی شیطان و خواری كافران و دشمنان گردید. و در این منقبت ، هیچ كس با امیر مؤ منان علی (علیه السلام) شركت نداشت و حتّی هیچ فردی نظیر آن و حتّی قریب به آن را نداشت ، بلكه از ویژگیهای منحصر به فرد علی (علیه السلام) بود (كه حاضر شد خود را آماج شمشیرها و نیزه ها قرار دهد). خداوند در تجلیل و گرامی داشت فداكاری علی (علیه السلام) این آیه از قرآن را فرستاد: «وَمِنَ النّاسِ مَنْ یَشْرِی نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللّهِ وَاللّهُ رَؤُفٌ بِالْعِبادِ».[1] . «و بعضی از مردم (مؤ من و ایثارگر مانند علی (علیه السلام) در لیلة المبیت) جان خود را در برابر خشنودی خدا می فروشند و خداوند نسبت به بندگانش مهربان است».
یكی از ویژگیهای علی (علیه السلام) این است كه وقتی پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) هنگام تصمیم اجتماع قریشیان برای كشتنش از جانب خدا مأمور به هجرت شد و نمی توانست آشكارا از بین مشركان ، از مكه خارج گردد، بلكه می خواست در پنهانی و بدون اطّلاع آنان بیرون رود تا از گزندشان محفوظ بماند، این موضوع را تنها با امیرمؤ منان علی (علیه السلام) در میان گذاشت و از دیگران پنهان كرد. و علی (علیه السلام) را به دفاع از خود و خوابیدن در بستر خود، فرا خواند، به گونه ای كه قریشیان نمی دانستند كه علی (علیه السلام) به جای پیامبر(صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) خوابیده است ، بلكه گمان می كردند كه طبق معمول ، خود پیامبر (صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) است كه در بسترش خوابیده است.